پذیرش رادیکال (Radical Acceptance) چیست؟
پذیرش رادیکال (Radical Acceptance) بر این مفهوم استوار است که رنج مستقیماً از درد ناشی نمی شود ، بلکه از وابستگی فرد به درد ناشی می شود. این ریشه در بودیسم و الگوی روانشناختی ارائه شده توسط کارل راجرز دارد که پذیرش اولین گام برای تغییر است.
پذیرش رادیکال را می توان توانایی پذیرش موقعیت هایی دانست که خارج از کنترل شما هستند بدون قضاوت درباره آنها ، که به نوبه خود رنج ناشی از آنها را کاهش می دهد.
پذیرش رادیکال بیش از آنکه به گذشته دردناک وابسته باشد ، نشان می دهد که عدم دلبستگی کلید غلبه بر رنج است. عدم وابستگی به معنای احساس نکردن احساسات نیست. بلکه اشاره به نیت عدم اجازه درد به رنج است. این به معنای تماشای افکار و احساسات شما برای شناسایی زمانی است که به خود اجازه می دهید احساس بدتر از حد لازم را داشته باشید.
عدم قضاوت که قسمت مهمی از پذیرش بنیادی است ، شامل تأیید شرایط نیست. درعوض ، پذیرفتن واقعیت برای آنچه که هست و گرفتار نشدن در یک واکنش احساسی نسبت به آن واقعیت است.
پذیرش رادیکال چه شکلی است
پذیرش رادیکال به هیچ وجه عملی آسان نیست. در واقع ، می تواند به یک عمر تمرین نیاز داشته باشد تا واقعاً از پس آن برآیید.
پذیرش رادیکال اغلب در شرایطی اعمال می شود که شما قادر به اصلاح یا تغییر آنچه اتفاق افتاده است یا وقتی اتفاقی افتاده است که احساس ناعادلانه است ، مانند از دست دادن عزیز یا از دست دادن شغل فرد.
در حالی که غم و اندوه و احساس ناامیدی احساسات عادی هستند ، اما درد به دلیل عدم پذیرش ، طولانی تر می شود.
پذیرش افراطی به این معنی نیست که شما با آنچه اتفاق می افتد یا برای شما اتفاق افتاده موافق باشید. بلکه این فرصتی برای امیدواری است زیرا شما چیزها را همانطور که هست می پذیرید و علیه واقعیت نمی جنگید.
اگرچه تمرین زمانی که اوضاع خیلی بد پیش می رود ممکن است دشوار باشد ، اما بگذارید احساسات شما وحشی شود فقط بر رنج و دردی که تجربه می کنید افزوده می شود. درست است که وقتی از زندگی اجتناب می کنید یا ساکن می شوید ، می توانید باعث بدبختی بیشتر خود شوید.
برخی ممکن است تصور کنند که گذشت و پذیرش بنیادی همان چیز است. در واقع ، آنها بسیار متفاوت هستند. بخشش شامل گسترش یک عمل مهربانی به شخص دیگر است در حالی که پذیرش رادیکال گسترش یک عمل مهربانی به خود است.
