علل افسردگی در کودکان

افسردگی دوران کودکی یک وضعیت پیچیده است که دلایل زیادی دارد. تعدادی از عوامل مختلف می تواند در بروز افسردگی در کودکان نقش داشته باشد. افسردگی بر بسیاری از کودکان تأثیر می گذارد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) گزارش می دهد که ۳٫۲٪ از کودکان بین ۳ تا ۱۷ سال مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده اند.

برخی از عوامل خطری که می توانند در افسردگی دوران کودکی نقش داشته باشند عبارتند از:

شیمی مغز: عدم تعادل در برخی از انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین می تواند در ایجاد افسردگی نقش داشته باشد.

محیط: زندگی پر هرج و مرج یا بی ثبات در خانه می تواند یک عامل خطر برای افسردگی باشد، مانند تجربه انزوای اجتماعی یا قلدری در مدرسه.

سابقه خانوادگی: داشتن اعضای نزدیک خانواده و بستگان مبتلا به افسردگی، خطر ابتلا به افسردگی دوران کودکی را افزایش می دهد. یک مطالعه ۳۰ ساله نشان داد که افرادی که دارای بالاترین خطر ابتلا به افسردگی بودند، کسانی بودند که دو نسل قبلی از اعضای خانواده مبتلا به افسردگی داشتند.

سلامت جسمانی: شرایط سلامت، به ویژه بیماری های مزمن مانند دیابت نوع ۱، می تواند خطر ابتلا به افسردگی دوران کودکی را افزایش دهد.

استرس: وقایع زندگی مانند نقل مکان و طلاق می توانند در ایجاد افسردگی دوران کودکی نقش داشته باشند.

چگونه کمک کنیم

اگر فکر می کنید که کودک شما ممکن است افسرده باشد، با پزشک اطفال خود مشورت کنید، که می تواند علائم را ارزیابی کند، بیماری زمینه ای پزشکی را رد کند و درمان مناسب را توصیه کند.

در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید برای کمک به فرزندتان در کنار آمدن با احساس افسردگی انجام دهید.

حالات روحی فرزندتان را کنترل کنید

مراقب علائمی مانند غم و اندوه، تحریک پذیری، از دست دادن لذت، تغییر اشتها، تغییر عادات خواب، خستگی، احساس بی ارزشی و افکار مرگ باشید. اگر کودک شما چنین علائمی را نشان داد با یک متخصص بهداشت صحبت کنید.

اطمینان خاطر بدهید

به فرزندتان بگویید که افسردگی چیزی نیست که از آن خجالت بکشد. افسردگی یک بیماری است درست مانند آنفولانزا و دریافت درمان مناسب می تواند به بهبود کودکان کمک کند.

 

کودک خود را تشویق کنید تا صحبت کند

به فرزندتان این حق را بدهید که این احساسات را داشته باشد. بچه‌ها به راحتی می‌توانند این ایده را دریافت کنند که بد نیست احساس افسردگی کنند و شروع به پنهان کردن احساسات خود به جای برخورد سالم با آنها کنند.

 

به کودک خود بیاموزید که کمک بخواهد

بچه ها باید بدانند که در صورت نیاز به کمک در دسترس خواهد بود. لیستی از افرادی که ممکن است با آنها صحبت کنند مانند خودتان، معلم یا مشاور به آنها بدهید.

هرگز احساسات را به حداقل نرسانید

ممکن است برای شما کوچک به نظر برسد، اما آنچه اهمیت دارد این است که چه احساسی برای فرزندتان دارد. گوش کنید و منبع حمایت باشید.

مراقب رفتار خود باشید

از تأثیری که پاسخ های شما به زندگی بر فرزندتان می گذارد آگاه باشید. کودک شما با تماشای شما مهارت های مقابله ای را می آموزد.