با موج جدیدی از همه‌گیری کرونا، بسیاری از مردم با احساس ناراحت‌کننده حرکت به سمت عقب به جای رو به جلو مواجه هستند. بیشتر ما از تجربه مجدد جنبه های دردناک دو سال گذشته، انزوا، عدم اطمینان می ترسیم. با این حال، چگونگی ورود به این سال جدید نباید با دو سال گذشته تعریف شود.
یکی از قوی‌ترین راه‌ها برای تقویت روان و سلامت، آماده شدن برای دوره بعدی، و بازیابی داستانمان، ایجاد روایتی منسجم از تجربه‌ای است که تاکنون داشته‌ایم. هر یک از ما داستانی از نحوه ورود این بیماری همه گیر به زندگی ما و ایجاد جنبه های مختلف آن را داریم. قرار گرفتن طولانی مدت ما در معرض عدم اطمینان و بی ثباتی بسیاری از ما را مجبور به شوک مداوم و مقابله دائمی کرده است. با تغییرات بسیار زیادی که در راه ما ایجاد می شود، تعداد کمی از ما فرصت داشته ایم تا آسیب های شخصی و جمعی را که تجربه کرده ایم به طور کامل پردازش کنیم.
به همان اندازه که می‌خواهیم «به جلو حرکت کنیم» یا رویدادهای دردناک این همه‌گیری را فراموش کنیم، تحقیقات نشان می‌دهد که نمی‌توانیم آسیب‌های خود را بدون ایجاد روایتی منسجم از تجربه‌مان حل کنیم. چه کووید-۱۹ منجر به از دست دادن یک عزیز، گسست در یک رابطه، تهدیدی برای احساس امنیت ما، تغییر در مسیر شغلی ما یا تغییر اساسی در شیوه زندگی ما شده باشد، احتمالاً آسیب های زیادی وجود دارد. بزرگ و کوچک که تحمل کردیم. ناتوانی در پردازش ترومای “T بزرگ و T کوچک” می تواند باعث شود ما در درد خود گیر کنیم. ممکن است همچنان در بسیاری از زمینه‌های زندگی‌مان تحت تأثیر قرار بگیریم که حتی از آن‌ها آگاه نیستیم، و ممکن است برای انطباق با شرایط جدید تلاش کنیم.
درک داستان خود می تواند به ما کمک کند تا از ترومای حل نشده التیام پیدا کنیم. از آنجا که واکنش ما به تروما ارتباط زیادی با گذشته ما دارد، گاهی اوقات لازم است بیشتر به عقب برگردیم و بررسی کنیم که چگونه اولین سازگاری‌های ما نشان می‌دهد که چگونه به خطر درک شده امروز واکنش نشان می‌دهیم. وقتی تهدید می‌شویم، بسیاری از ما به یک سری دفاع‌های روان‌شناختی قدیمی روی می‌آوریم که در واقع می‌توانند ما را در زندگی و روابطمان محدود یا آسیب ببینند.
علاوه بر درک تجربیات منفی، شناسایی لحظات عمیقی که ما را به آنچه برایمان مهم است مرتبط می کند، به همان اندازه مهم است. در طول دو سال گذشته، همه ما احتمالاً مواردی از هیبت یا معنایی داشته ایم که ما را تغییر داده است. یک مطالعه اخیر نشان داد افرادی که روایت‌های منسجمی درباره تجربیات زندگی‌نامه‌ای مثبت ایجاد کردند، رفاه عاطفی خود را در طول همه‌گیری افزایش دادند و سیستم‌های حمایت اجتماعی خود را تقویت کردند. ایجاد روایت های منسجم از تجربیات ما نه تنها سلامت روانی ما را افزایش می دهد، بلکه بر ارتباطات ما با دیگران نیز تأثیر می گذارد.
وقت گذاشتن برای شناسایی و پردازش رویدادهایی که در زمان کووید ما را تحت تاثیر قرار داده و تغییر داده اند، تلاش ارزشمندی است. ممکن است از خود سؤالاتی بپرسیم: «آیا لحظاتی وجود دارد که نتوانم به طور کامل پردازش یا حل کنم؟ چه درس هایی در مورد اینکه چه کسی هستم و چه چیزی برای من مهم است آموختم؟ آیا مواردی وجود داشت که باعث ناراحتی یا ترس شدید من شد؟ آیا تجربیاتی وجود داشت که مرا با احساس هیبت یا شادی مرتبط کرد؟»
هنگامی که ما گذشته خود را درک می کنیم، به خودمان قدرت می دهیم تا لایه هایی را که دیگر به ما خدمت نمی کنند را از بین ببریم و بنابراین، آگاهی بیشتری برای شکل دادن به آینده خود داریم. به این ترتیب، ایجاد یک روایت منسجم می‌تواند به تقویت انعطاف‌پذیری ما کمک کند تا اینکه به دفاع از گذشته‌مان نپردازیم. همچنین می تواند ما را به یک حس شخصی از معنا متصل کند که می تواند چراغ راهنما برای نحوه زندگی ما باشد. اگرچه ممکن است احساس کنیم نگاه کردن به دو سال گذشته آخرین جایی است که می‌خواهیم برویم، اما ممکن است بهترین راه برای حرکت رو به جلو و ایجاد یک داستان جدید برای خود در سال ۲۰۲۲ باشد.
